کاربرد آنژیوگرافی
کاربرد تشخیصی : مهم‌ترین ویژگی آنژیوگرافی بررسی دقیق عروق کرونر قلب میباشد. این روش تصویربرداری اطلاعاتی را به دست می‌دهد که شاید هیچ روش دیگری قادر به مهیاکردن آنها نباشد. در این روش امکان اندازه‌گیری مستقیم فشارهای داخل قلب و با تزریق ماده حاجب امکان مشاهده عروق کرونر قلب، حفره‌های قلبی و عروق بزرگ فراهم می‌شود. کاربرد معمول آنژیوگرافی شامل تایید ناهنجاریهای احتمالی داخل قلبی و تعیین موقعیت آناتومیک و اهمیت فیزیولوژیک آنها و نیز بررسی تنگی عروق کرونری قلبی میباشد. اگر عروق قلب به‌طور کامل باز باشند، ماده حاجب به خوبی در طول رگ امتداد پیدا می‌کند اما اگر مناطقی از رگ دچار تنگی باشند در این نواحی ماده حاجب خوب عبور نمی‌کند و در عکس به خوبی محل تنگی و شدت آن مشخص می‌شود، و از روی همین اطلاعات، نحوه درمان و نیاز به آنژیوپلاستی یا جراحی قلب را تعیین می‌کند.اپس قبل از اقدامات درمانی مانند آنژیوپلاستی شریان (سرخرگ) کرونر،جراحی باز پیوند عروق کرونر یا عمل جراحی دریچه‌ها ،به آنژیوگرافی تشخیصی نیاز است.کاربرد درمانی (آنژیوپلاستی): آنژیوپلاستی به معنی باز کردن یا ترمیم رگ میباشد. در این روش رگ مسدود توسط بادکنکی متسع می‌شود و چند ثانیه در این حالت نگاه داشته می‌شود تا رگ باز شود. اغلب برای محکم کاری یک لوله فنر مانند به نام استنت (Stent) داخل رگ مسدود قرار داده می‌شود تا از انسداد مجدد آن جلوگیری به عمل آید.عوارض آنژیوگرافی تشخیصی و درمانی : انجام این بررسی نیاز به یک یا دو روز بستری شدن دارد ولی انجام آن حدود نیم ساعت به طول می‌انجامد و معمولاً بیمار بدون عارضه‌ای خاص از بیمارستان مرخص می‌شود. اگرچه آنژیوگرافی قلب معمولا روش بی‌خطری است، بصورت نادر ممکن است با عوارضی چون آسیب عروق، نارسایی کلیه (به علت ماده حاجب)، سکته قلبی یا مغزی(بدلیل ارسال لخته) همراه باشد.ریسک این عوارض در بیماران مختلف متفاوت است و نیز در آنژیوگرافی تشخیصی کمتر ار آنژیوپلاستی است . در مورد ریسک این عوارض در شما از پزشک خود سئوال کنید.